Dag tijd, waar blijf je helemaal

Jeetje, het is alweer een maand sinds ik jullie op de hoogte heb gehouden van mijn capriolen. Nou dan, daar gaat ie nog maar een keer.

Het is inmiddels mijn laatste week op het lab, dus vandaag heb ik bij alles wat ik gedaan heb "dit is de laatste keer dat ik handeling x uithaal" moeten denken. Om alles af te kunnen sluiten moest ik ook mijn bureau maar eens gaan opruimen, een x aantal boeken terugbrengen naar hun eigenaar, en mijn bestanden ordenen. Gelukkig was dat laatste eigenlijk al zo, want zo nu en dan kan ik wel netjes werken. Om mijn tijd in de VS te vieren, zijn we ook met het lab en wat mensen uit eten geweest, naar een best wel goed sushirestaurant in Mountain View. Ook hier hebben ze all you can eat-sushi, maar dan met grotere porties en (zoals het blijkbaar hoort hier) allerlei avocado in willekeurige gerechten. En 7 soorten sake. Ik wist niet eens dat er verschillende soorten sake waren, maar blijkbaar. Als afscheidscadeautje heb ik ook nog een NASA Ames shirt gekregen (die had ik nog niet! de trui en muts al wel nameiljk), tesamen met een "Bike to work day"-tas en een kaart van iedereen, waar m'n begeleider nog wat humor aan toe moest voegen. Omdat m'n begeleider er morgen niet is, heb ik vandaag al vaarwel moeten zeggen. Gelukkig ga ik heel waarschijnlijk nog heel veel heen en weer mailen over alle data, dus dat scheelt.

Morgen ga ik mijn verjaardag maar eens goed vieren met een barbecue (nummer weet ik veel) thuis, alvorens het weekend in Yosemite National Park door te brengen! Ik zal proberen geen beren tegen te komen, maar ik kan niets beloven.

Ik kan al van m'n bucket list afstrepen dat ik ben wezen surfen (surfen in Californië nog wel!). We zijn met vieren naar Santa Cruz geweest voor surflessen. Onze instructeurs waren natúúrlijk gebruinde geblondeerde superrelaxte gozers, waarvan er eentje ook daadwerkelijk een Hawaiiaan was. Het is ons allemaal gelukt om zowaar óp een surfplank te staan, terwijl we in het water waren. Het lijkt altijd maar zo makkelijk, maar ik denk niet dat het helemaal aan mij besteed is. En oh ja, ik was te lang voor m'n surfboard, ik moest steeds verder naar voren van de instructeurs omdat m'n voeten te ver naar achteren kwamen. Ze zijn echt niets gewend hier. Na het surfen hebben we nog wat van de boulevard gezien, met alle attracties en toeters en bellen en gefrituurde Oreo's en dat soort capriolen. Ook zijn we als een stel kleine kinderen gaan laserquesten, waar ik echt moeilijk hard ben ingemaakt. Het helpt niet als je een onder blacklight lichtgevende zwembroek aanhebt en 2x zo groot bent als de gemiddelde deelnemer. Ik heb toch een grand total van 0 punten behaald, want mijn 6 rake schoten konden niet op tegen mijn 29 keer doodgaan. Jammer joh.

Ook de Golden Gate Bridge heb ik inmiddels gezien en befietst! Samen met Yorick ben ik van het treinstation tot over de brug gefietst, wat wel een dag vult. Die jongen is overigens wel een nep-Nederlander, hij durfde niet zonder helm te fietsen in San Francisco. Het is supergaaf om over die brug te fietsen en uit te kunnen kijken over de ocean. Waar wij in Nederland alleen maar van zeeniveau zo'n plat plasje water zien, kan je vanaf die brug veel verder kijken, sta je weetikhethoeveel meter al boven het water, zijn er links en rechts bergen die uit de zee komen en sta je bovendien in echt een megawind, zo'n versie die je fiets tot stilstand af doet remmen als je even tegen de wind in afslaat. 'Aan de overkant' zijn we nog een stukje gaan lopen en fietsen naar een uitkijkpunt en wat andere dingen en ben ik erachter gekomen dat tegen een helling opfietsen niet bijzonder goed gaat als je fiets niet naar z'n laagste versnelling wil schakelen. Overigens kan ie nu (na een lekke band en een ritje fietsenmaker) ook niet meer in z'n laagste twee achterversnellingen, maar dat zal me allemaal een worst wezen inmiddels, ik ben er bijna van af.

Hier in huis houdt het ook niet op met capriolen. Dan is alweer verhuisd en daarvoor in de plaats is David (die eigenlijk iets Chinees heet, maar zich voorstelde als "noem me maar David") gekomen, en we hebben ook een (echte Amerikaanse Californische) Jeremy. De afgelopen 2 dagen is het tapijt behandeld en schoongemaakt, en zijn (blijkbaar) onze kamers schoongemaakt. Met 'schoongemaakt' bedoel ik ook 'grondig onder handen genomen en overhoop gehaald'. Zo lag niets meer op z'n eigen plek en vond ik een paar broeken in mijn kast die niet van mij, maar van Yorick waren. Ik vond het interessant.

Trouwens (chronologisch en orderlijk verhalen schrijven is voor watjes), ik kom waarschijnlijk in de krant. Van Santa Cruz. Er was een of ander mannetje allemaal foto's aan het maken. We zijn er nog achter aan het proberen te komen welke krant het is, want we waren geen van allen slim genoeg om te vragen waar het voor was.

Een tijdje terug zijn we dus wezen zeilen op dat megagrote zeilschip. De groep bestond dus uit 22 mensen, waarvan er geloof ik 5 te laat waren en zo'n beetje met een aanloopje op de boot moesten springen. En dat was alleen maar van onze groep. Het is heerlijk uitwaaien op zo'n boot en het was inderdaad veel toffer om te zien allemaal dan de zuidbaai. Zo heb ik Alcatraz ook van goed dichtbij kunnen bekijken. Natúúrlijk zijn we achteraf met de hele groep bij ons thuis gaan barbecueën en hadden we genoeg eten om het hele huis nog 2 dagen van eten te voorzien. Zoals het hoort dus. Overigens heb ik echt al achttienduizend keer gebarbecuet en hoorde ik van de week van iemand op het lab dat het barbecueseizoen vanaf Memorial Day weekend (aankomend weekend) is. Ik zou niet weten waarom, want winter kent men niet en je kan eigenlijk altijd wel barbecueën.

Koningsdag was ook goed geslaagd, op een klein oranje festivalletje naast een molen in Golden Gate Park. Ik ben er met Yorick heengeweest en daar waren allemaal mensen die hij kent van zijn lab in Nederland. Daarnaast waren er nog een paar lab-aanhangsels, dus was het niet eens alleen maar Nederlands. Wel leuk om te zien dat bijna iedereen oranje is en dat je opeens overal om je heen weer Nederlands hoort. Ook allemaal súpergoede Nederlandse muziek (doe mij een toppertje, en een breezer ananas) was gelukkig aanwezig. En natuurlijk allemaal kraampjes met drop, stroopwafels, frikandellen en dat soort gespuis. En een paar Chinese (?) vrouwtjes met een klein winkeltje met kneiterdure Nederlandse dingen zoals lange vingers, speculaas, drop, hagelslag en ranja, waar alle Nederlanders waarmee ik daar was zicht helemaal te buiten gingen (vooral aan ranja).

Inmiddels begin ik alweer een soort van kriebels te krijgen voor het terugvliegen. Ik ben al helemaal aan het plannen hoe ik boodschappen doe zodat ik niet honderd eten overhoud en ook geld pinnen moest al helemaal met moeilijke berekeningen gaan, zodat ik geen dollars overhoud. Gelukkig is overnachten in de 'buurt' (anderhalf uur rijden) van Yosemite duur en moeten we een auto huren, dus ik ga waarschijnlijk nog wel bij moeten pinnen of anders dingen met Yorick fixen voor geld overmaken (echt superhandig, nog een Nederlander in huis). Het is nogal bizar dat ik volgende week rond deze tijd alweer thuis zit en hoewel het dan lokaal kwart over 4 's nachts is waarschijnlijk niet echt slaap en eigenlijk had ik nog wel langer willen blijven. Maarja, iets met een Amerikaanse overheid en dingen en moeilijk enzo.

Nu ga ik maar eens eten koken, want het is tenslotte wel een soort van etenstijd aan het worden aan deze kant van de wereld.