Dag 7-18

Alweer een tijdje aan de slag, tijd voor een nieuw reisverslag!

Inmiddels ben ik helemaal up and running bij NASA en ben ik bijna elke dag op het lab te vinden. Onze opstelling daarentegen vertoont zo nu en dan nog wat kuren. Helemaal niet erg, want ik ken dat ding nu van binnen en van buiten. Er zijn een aantal dingen leeg, oud, kapot, stuk, etc gegaan, maar de primaire oplossing voor die problemen is: "haal een ding van de ongebruikte opstelling beneden en hang een briefje op dat je het hebt meegenomen." Dat begon met een snoertje, ging door met een ion gauge (drukmeter) en vandaag hebben we cold head, ook wel de cryostaat met vinger en opzetraampje, er maar vanaf vanaf gehaald omdat alles bij ons maar niet wil. We houden Bob, onze labtechnicus, dan ook goed bezig. Volgens Andy is dat puur omdat Bob bijna met pensioen gaat en daar is Andy het nog niet mee eens.

Ondanks alle perikelen die voorkomen hebben we zowaar al wel wat resultaat, want er is een meting gelukt! Dat betekent wel dat ik ook echt aan de data-analyse moet, ergo spectra filteren, baseline correcten, mooi maken, pieken zoeken, labelen en integreren, spectra van elkaar aftrekken om te kijken wat er groeit, vergelijken met literatuur en onze theoretische spectra en dat terwijl ik nog een beetje aan het leren ben met het programma om te gaan. Het programma heeft overigens de neiging om met complete willekeur vast te lopen, dus ik leef met mijn linkerhand op cntrl s tegenwoordig. Aan de andere kant heb ik wel een tweede scherm bij mijn laptop gefixt, dus ik kan het wel héél goed zien als mijn programma weer crasht.

Hier in huis blijven de mensen ook maar doorstromen, er zijn al 3 nieuwe mensen na mij aangekomen en ik geloof dat er binnen 2 weken nog 2 weggaan en dus ook weer 2 nieuwe daarvoor in de plaats komen. Om alle nieuwe mensen maar even te integreren hebben we zaterdag gebarbecuet, want dat kan ik als het nog halverwege maart is. Dan is het hier sporadisch boven de 25 graden Celsius en daar moet je dan wat mee. Ik had het plan om met Arnoud, onze huisfransoos, afgelopen weekend de campus van Stanford en die hele buurt eens te bekijken, maar hij was te druk met werken, dus dat plan gaan we een andere keer uitvoeren. Hij heeft me ook uitgenodigd voor de Thirsty Thursdays, een initiatief om met mensen van NASA en CMU (de universiteit waar hij werkt, zit ook op het terrein) elke donderdag in de bar van de golfbaan (!) daar in de buurt te drinken. Als ik een beetje bijtijds klaar ben deze week, zal ik eens kijken hoe men drinkt op een golfbaan.

Behalve het initieren van Kolonisten van Catan (wat we inmiddels al gespeeld hebben) heeft onze huisbaas ook een plan opgezet om aankomende zaterdag te gaan zeilen in de zuidbaai! Blijkbaar kan zij het al en gaat ze het ons leren op een klein zeilbootje. Voor de mensen die het leuk vinden wilde ze ook wel een keer een zeiltripje in de noordbaai organiseren, dat is veel mooier.

Als het over boten gaat, moet ik trouwens even kwijt dat Dan, onze huisamerikaan, toen hij 19 oid was een semester heeft gevolgd op een boot. 3 maanden 'studeren' op een semi-cruiseschip wat langs de kust van Europa vaart en een stuk of 10 grote steden aandoet. Cursussen die aan bod komen zijn dingen als 'wereldmuziek', waarbij je in drumcirkels zit. Waarom hebben wij dit soort programma's niet op onze universiteiten?

Afgelopen zondag ben ik ook even kort met Kenneth, onze huisnoor (jeweet, Noorwegen), langs East Palo Alto geweest. Fun fact; East Palo Alto ligt ten noordwesten van ons huis. Blijkbaar is het de enige betaalbare buurt langs de baai, maar is het handig als je tralies voor je ramen hebt voor je eigen veiligheid. Wij zijn alleen maar even in het winkelcentrum geweest omdat Kenneth langs een of andere sportwinkel wilde voor wat nieuwe shirts. Die winkel was echt mégagroot! Ik ben van plan er nog een keer heen te gaan, maar dan met m'n camera. Als je even denkt aan de Perry Sport of wat dan ook in Nederland, dan hebben ze allerlei soorten sportkleding en schoenen en verschillende soorten voetballen etc. In deze winkel hebben ze ook kayaks, loopbanden en andere fitnessapparatuur, golfclubs (die trouwens crimineel duur zijn voor een stuk metaal), fietsen, complete rugbyoutfits, speelgoedgeweren (?) en ik weet niet hoeveel soorten kleding. Niet normaal, wel een bezienswaardigheid. Ook de supermarkt daarnaast was een beleving, die deed namelijk de Mexicaanse community eer aan door alles in het Spaans rond te roepen en op te schrijven, bóven het Engels. De achtergrondmuziek was ook vrolijke salsatangoflamencoweetikhetwat-muziek, die luidkeels werd meegezongen door de slagers.

Ook een leuk verhaal, waarvoor ik me eigenlijk een beetje schaam, zijn mijn perikelen met de wasmachine. Een kind kan de was doen, Paul moet nog even goed leren met de Amerikaanse manier van wassen om te gaan. De wasmachine zelf is niet zo moeilijk, alleen wel raar omdat ie aan de bovenkant opengaat en de trommel dus ook anders zit dan wij hem thuis kennen, maar het wasmiddel is een groter probleem. Omdat alles hier "Fuzzy Rainbow Unicornfart CareBearStare Elftears Of Joy Captured Babylaughter Epic Smoothness Liquified" heet, is er geen duidelijk verschil tussen wasmiddel en wasverzachter te vinden en had ik per ongeluk twee flacons wasverzachter gekocht. Mijn kleding was daarna echt megakneiterzacht, maar stonk nog wel, dus ik moest met een leesbril op nog een keer naar de supermarkt om echt wasmiddel te zoeken. Inmiddels kan ik het!

Tot reisverslags!